Renkler ve Pencereler grubunun düzenlediği söyleşiler programında 29 Haziranda Reha Alpay "Eşitlikçi Toplumlar, Devletli Toplumlar ve Demokrasi", 6 Temmuzda ise İbrahim Özkurt "Komünal Yaşam İçin Ne Yapmalı Nasıl Yapmalıyız" başlıklı sunuşlar yaptı ve soruları yanıtladı. Bu söyleşiler Renkler ve Pencereler youtube kanalında yayına konuldu.

 Eşitlikçi Toplumlar, Devletli Toplumlar ve Demokrasi sunuşu

 
İkinci bölüm eşitlikçi toplumlardan hiyerarşik toplumlara nasıl geçildi sorusuyla başlıyor:
Üçüncü bölüm Hindistan'ın İngiliz sömürgeciliği altında dünyanın en zengin bölgelerinden biri iken en yoksul bölgelerinden birine dönüştüğünü vurgulayarak başlıyor:
 

Komünal Yaşam İçin Ne Yapmalı Nasıl Yapmalıyız sunuşu

 
 

Yazar: Adam S. Green 

Bu makale Independent Media Institute'un bir projesi olan Human Bridges tarafından hazırlanmıştır.

Bir asırdan biraz daha uzun bir süre önce, İngiliz ve Hintli arkeologlar İndus Vadisi'nde daha önce bilinmeyen bir uygarlığın kalıntılarını kazmaya başladılar. Pakistan ve Hindistan'ın bazı bölgelerini kapsayan ve Afganistan'a kadar uzanan bu bölgede kaşiflerin ortaya çıkardığı kültür, eski Mısır ve Mezopotamya'dakilerle aynı zamanda var olmuştu ve çok daha geniş bir alanı kapsıyordu. Aynı zamanda şaşırtıcı derecede gelişmişti: karmaşık ve sofistikeydi, büyük, özenle düzenlenmiş şehirlere, nispeten varlıklı bir nüfusa, yazıya, su tesisatına ve banyolara, geniş ticaret bağlantılarına ve hatta standartlaştırılmış ağırlık ve ölçülere sahipti.

İndus Vadisi Uygarlığı nasıl bir toplum olarak biliniyordu? Orada kimler yaşıyordu ve kendilerini nasıl organize ediyorlardı? Arkeologlar ve diğer uzmanlar bu soruları bugün de soruyor, ancak ilk kaşifler bazı benzersiz özellikleri çoktan fark etmişlerdi.

Yakın zamanların en büyük depremlerinden birini ülkemizde yaşadık. Gerçek insan kaybını muhtemelen hiç bir zaman bilemeyeceğiz. Resmen açıklanan kayıp sayısı her geçen gün artıyor. Binlerce çocuk öksüz ya da yetim kaldı. Binlerce anne, baba onca emek ve sevgiyle büyüttükleri çocuklarını kaybetti. Evsiz kalmak, anıları kaybetmek ayrı bir acı.

Genelde bunca kayıptan sorumlu olarak yanlış yerleşim yerleri planlarından, kurallara uygun yapılmayan binalardan, denetimlerin yapılmamasından söz ediliyor. Gerçekten de dere yataklarına, daha çok tarıma uygun olan alüvyonlu arazilere yerleşimlere izin verilmeseydi kayıplar daha az olurdu. Yeni binalar kurallara uygun yapılsaydı, yapılmayanlara denetim sonucunda yerleşmeye izin verilmeseydi binlerce yaşam kurtulurdu. Daha ötesi depreme uygun olmayan iskansız binalarda yaşayan insanlara, depreme karşı dayanaklılık önkoşulu aranmadan uygulanan imar afları ile artık bir sorun olmadığı ya da sorunlarının çözüldüğü söylendi. 

Liderlere, kurumlara ve kardeşlerimize bir çağrı

COVID-19 salgınının patlak vermesinden iki yıldan fazla bir süre sonra -ve şimdi Rusya'nın Ukrayna'yı işgalinin feci sonuçlarıyla birlikte- bir "yeni normal" ortaya çıktı. Bu yeni küresel statüko, sosyal, ekonomik, siyasi, ekolojik, biyo-medikal ve jeopolitik olmak üzere çeşitli krizlerin kötüleşmesini yansıtıyor.

Çevresel çöküş yaklaşıyor. Gündelik yaşam giderek daha da askerileşmiştir. İyi gıdaya, temiz suya ve uygun fiyatlı sağlık hizmetlerine erişim daha da kısıtlı hale geldi. Daha fazla sayıda hükümet otokratikleşti. Zenginler daha zengin, güçlüler daha güçlü hale geldi ve düzenlenmemiş teknoloji bu eğilimleri yalnızca hızlandırdı.

Sadece mega ölçekli, teknoloji yoğun bir yaklaşımın mevcut fosil yakıt bağımlı enerji altyapımıza uygulanabilir bir alternatif olabileceğine inananların bir başka girişimidir.

Yazar:  Brian Tokar

[San Fransisko] Körfez Bölgesi'ndeki Lawrence Livermore Ulusal Laboratuarı'ndaki araştırmacılar, kısa bir süre önce dramatik bir bilimsel ve mühendislik atılımıyla, küçük bir reaktör kabına doğrudan enjekte edilenden daha fazla enerji üreten bir nükleer füzyon reaksiyonu üretme konusunda uzun zamandır amaçlanan hedefe ulaştılar. Hemen ertesi gün, siyasi yelpazedeki uzmanlar bu buluşu enerji üretiminde yeni bir çağın habercisi olarak lanse ediyor ve sınırsız, düşük etkili füzyon enerjisinin geleceğinin belki de birkaç on yıl uzakta olduğunu öne sürüyorlardı. Ancak gerçekte, ticari olarak uygulanabilir nükleer füzyon, 1980'lerde kapalı -yani güneşte ya da bir bombada meydana gelmeyen- füzyon reaksiyonunun ilk kez başarıldığı zamankinden son derecede küçük bir şekilde daha yakındır.

  1. Savaş En Büyük Ekolojik Yıkımdır!
  2. Post-kapitalizm post-para mı?
  3. I. Uluslararası Ekokırım Konferansı Sonuç Bildirgesi
  4. “Bacasız sanayinin dumanı!”
  5. NATO'nun Genişlemesi Batı Egemenliğini Kurtarır mı?
  6. Radikal Demokrasinin Geleceğini Yaratmak
  7. Gerçekten Ukrayna için savaşan neo-Naziler var mı? Evet, ama bu uzun hikaye
  8. İnek adına artık ayağa kalkmalıyız: Aktivist Vandana Shiva
  9. Gıda Egemenliği- Gezegenimizin Geleceği İçin Bir Manifesto | La Via Campesina
  10. Solun Geleceği